Een paar dagen terug luisterde ik naar een mooi interview in een Nieuwsuur-uitzending van een bestuurder die invloedrijke posten had bemand en nu als leerkracht voor de klas stond.
Aan haar werd de vraag gesteld wat de reden kon zijn van de dalende lijn die het onderwijs liet zien (ongelooflijk veel vacatures; dalende resultaten).
Zij kwam met een treffend antwoord: docenten/leerkrachten worden vooral gezien als uitvoerders, en niet als professionals. Volgens haar zag je deze tendens ook in de zorg. Doordat onderwijzers vooral worden gezien als uitvoerders, die voor de leerling aan het werk zijn, vergeet het management beleid te maken dat ervoor zorgt dat de onderwijzer zijn/haar werk zo goed mogelijk kan uitvoeren.
Als het beleid van een school er vooral op gericht is om de onderwijzer zo goed mogelijk te faciliteren, dan zal dit automatisch positieve gevolgen voor de leerlingen hebben. Bij de onderwijzer moet je zijn, niet de leerling.