Oké, ik heb een blouse gekocht, in de meest prachtige blauwe kleur ever. Van een heel mooi duurzaam (echt! Zoek het maar na) merk.
Had ik deze blouse écht nodig, omdat ik anders met een bloot bovenlijf over straat zou moeten gaan? Nee, niet echt. Maar natuurlijk heb ik voor mezelf wel redenen waarom deze blouse een goede aanvulling zou zijn in mijn garderobe.
Wat is genoeg? Steeds vaker vraag ik mezelf dat af. Er is niet echt een grens, totdat je die zelf bepaalt.
En ik zeg tegen mezelf, ik koop kwaliteitsstoffen, ik koop van duurzame merken, ik koop ook tweedehands, ik geef weg, ik verkoop door, maar onderaan de streep blijft het steeds kopen. En ik weet ook dat het gaat om minder, en niet op een andere manier méér.
Nu ging het bij m’n kinderen op school ook over de 40 dagen vasten tijd. Ze zouden alle drie niet meer snoepen en cola drinken. Ik geloof dat het bij alle drie de eerste middag al mislukte. Maar, het zette mij wel aan het denken. 40 dagen iets proberen niet te doen. Lijkt simpel: in plaats van ervoor kiezen iets wel te doen, ervoor kiezen om iets niet te doen.
Dus. 40 dagen zonder kleding kopen voor mezelf. Zeg ik nadat ik een prachtige blauwe blouse in ontvangst heb genomen.
Comments are closed.