Wat wil je zeggen? Wat is je punt? Dat is nog best een moeilijke vraag elke dag. Een onderwerp kiezen, en daar iets coherents over zeggen/schrijven, vind ik tot nog het moeilijkste, nu ik alweer 2 weken elke dag iets schrijf. Elke dag iets schrijven wat boeit, valt niet mee.
Soms kies ik iets, maar als ik het dan teruglees is het behoorlijk saai om te lezen, of onsamenhangend, omdat ik teveel over iets wil zeggen. Soms weet ik het van te voren niet, en begin ik met schrijven, en komt er vrij makkelijk iets op papier. Helaas komt dat niet zo vaak voor.
Lange epistels hoeft, en kan, ook niet elke dag. En dat is ook moeilijk! (vind ik dan) In dat opzicht heb ik weer hernieuwd respect gekregen voor schrijvers.
Misschien is het tijdstip waarop ik momenteel typ – ’s avonds, als sluitstuk van de dag – ook niet het handigste moment. Vaak ben ik uitgeblust, en word ik cynisch, maar dat is toch ook niet de toon die ik elke keer wil aanslaan.
Waarom ik dan toch doorga? Goeie vraag, Aaltine. Ja, dank je wel, Aaltine. Om mezelf op een positieve manier te kwellen. Omdat wie A zegt, ook B moet zeggen. Omdat, moeilijk moet. Dat is mijn punt.