Kiek moe, kiek moe, kiek kiek kiek! Dagelijks heb ik wel een enthousiast kind dat roept ‘kijk kijk kijk’ vaak op een moment dat het me net even niet uitkomt. Bijvoorbeeld omdat ik bezig ben met koken, net even een krantje lees, of aan het auto rijden ben.
Voor degenen voor wie dit ‘kijk kijk kijk kijk’ bekend voorkomt, weet ook dat het niet stopt. Er móet gekeken worden. Of in ieder geval gereageerd.
Het liefst onderbreek je je eigen bezigheden natuurlijk om te kijken naar iets wat je steil achterover doet vallen van verbazing. Helaas is dat vaak niet het geval: het in de lucht gooien van een stokje, een koprol die ergens halverwege stokt, een vaag robloxfilmpje waar ik niets van snap. Kijk moe, kijk moe, kijk moe, o nee, foutje, wel blijven kijken hè!
Ik las ooit eens ergens: ‘vervang het kijk naar mij door zie mij. Dat andere woordje maakt een wereld van verschil. Zien in plaats van kijken.