Gister was ik namens een samenwerkingsverband op een bedrijfsbezoek.
Een flitsende, salesachtige kalende accountmanager leidde ons rond door het productiegedeelte van het bedrijf.
Enthousiast vertelde hij over het kleurensysteem dat ze hebben om werknemers in te delen: rood, blauw en groen. Rood staat voor onderaan de ladder, veel fouten maken, niet zelfstandig mogen werken, enz. Dus voor slecht als je het mij vraagt. Sowieso brengt ‘rood’ dat soort associaties ook met zich mee.
Ik: ‘dat is toch heel raar om zo je werknemers in te delen? Daar spreekt toch helemaal geen vertrouwen uit?’ (Terzijde: het is lastig voor dit bedrijf om zich personeel te vinden, en het verloop is hoog. Joh!)
Onze gastheer begon wat te stamelen en halfslachtig het systeem te verdedigen, en eindigde met: we zijn best wel een mannenbedrijf, met competitie, en niemand wil rood zijn.
Nou, ik zou er niet eens willen werken.