Ik heb nogal wat irritaties. Grote irritaties, kleine irritaties. Serieuze irritaties, onbelangrijke irritaties.
Een tijdje terug leek het me grappig om wat irritaties te delen. Ik vroeg Geert om wat input, en het werd gewoon gênant. Geert begon op te sommen wat al mijn irritaties waren, en na een kwartier zei ik ‘ok, stop nu maar.’ Het zette me overigens wel aan het denken.
Maar ken je het volgende: je wilt een verpakking van iets open maken. Bijvoorbeeld een koffiepak of een verpakking met plastic zakjes. Het mooiste is dat je in één of twee scheuren de verpakking open hebt. Maar nee, je scheurt een ienieminie stukje af. Nog een keer dan. Weer een snippertje. Daarna weer een snippertje. Eindresultaat: tientallen kleine snippers die je één voor moet oppakken om in de prullenbak te gooien.
Nog een: ALTIJD natte sokken in de badkamer. Ik heb geen idee hoe mijn huisgenoten douchen of badderen, maar o-ver-al ligt altijd water. Ik ben al geconditioneerd om als een soort tapdanser me door de badkamer heen te manoeuvreren, maar het helpt niets. Altijd natte sokken in de badkamer. Als het me niet zo irriteerde, zou ik er zelfs een soort schoonheid in kunnen zien.