Gister hadden we weer de eerste scabcafe van het seizoen. Met het scabcafe proberen we een plek te bieden aan liefhebbers en makers van en in het culturele veld.
Gisteravond was Cornelis Kapitein aanwezig om zijn poëzie voor te dragen, in het Urkers. Hij woont het grootste deel van zijn leven al buiten Urk, maar z’n gevoelstaal is Urkers gebleven en daar schrijft hij ook z’n poëzie in.
Het was ontroerend. Echt. Dichtbij. Kwetsbaar. Zangerig.
Poëzie lezen is fijn, maar poëzie horen voordragen is werkelijk mooi. Het voerde me terug naar honderd jaar geleden toen ik in Amsterdam studeerde, en naar een avond ging waar Ramsey Nasr zijn werk voordroeg. Betoverend. (Ook al eens naar de serie Dr. Nasrs Wunderkammer gekeken? Genieten!)
En ik luisterde naar Cornelis, en dacht wat mooi dat ik hier nu op Urk naar iemand luister, in m’n eigen taal, die weet te raken.