All fours

En als ik straks stokoud ben, zal ik iedereen nog steeds vertellen dat ik op mijn vijfenveertigste van oost naar west ben gereden. En daardoor eindelijk heb geleerd om gewoon mezelf te zijn.

In de vakantie las ik All Fours van Miranda July. En ik heb in geen tijden niet zo’n raak, gevat, geestig, vies en open boek gelezen.

Ik heb een tijdje gedacht wat ik er nog over zou moeten zeggen, omdat het boek hoog in de lijstjes van de kranten stond, en zo’n beetje door zichzelf respecterende media al is gerecenseerd. En wat moet ik er dan nog aan toevoegen? Maar ja, anders wordt dit een leeg veld, en dat is ook zo saai.

Het verhaal gaat over de 45-jarige ik-persoon (Miranda July zelf, al schijnt feit en fictie door elkaar te lopen), en zij besluit om een reis te ondernemen naar New York, alleen, als een cadeau aan haarzelf. Om er een soort queeste van te maken, gaat ze met de auto. Want hoe leef je eigenlijk het leven, als je je vooral een actant voelt in je eigen leven?

Ze belandt bij de eerste beste afslag in een motel, een half uurtje van haar huis vandaan. Om daar vervolgens een motelkamer op te laten knappen voor 20 duizend euro, en verblijft er drie weken, terwijl haar man en non-binaire kind (pronouns ‘diens’) denken dat ze onderweg is naar New York. De reden dat ze drie weken in dat motel blijft, is de 20 jaar jongere Davey, met wie ze een soort affaire begint.

Net als met de serie Baby Reindeer had ik hierbij ook het gevoel, de werkelijkheid is nog gekker dan je zou denken. In All Fours ook, de ene bizarre en gekke situatie na de andere doet zich voor. Zo is er een ‘tamponscene’ – de enige vorm van penetratie die er plaatsvindt tussen de ik persoon en Davey. Of een halfnaakte dansvideo op insta om de aandacht van één persoon te trekken (anticlimax: de reactie komt niet). Of, het openbreken van het huwelijk, en daar wel een bepaalde vrijheid voor terugkrijgen, maar toch ook veel verliezen. Al die opeenvolgende scènes maken het vooral een (on) smakelijk en geestig boek.

De stijl van het verhaal werkt: de rake en gevatte beschrijvingen, analogieën en metaforen. July deelt haar gevoelens en werkelijkheid, en het zo weet te beschrijven dat het een universeel gevoel is. Het gaat over één leven, en tegelijkertijd gaat het over ieders leven. Ok, misschien iets meer specifiek vrouwen in een bepaalde leeftijdscategorie. Maar aan de andere kant, de vragen over hoe leef ik het goede leven, hoe houd ik balans, dat zijn universele vragen.

(Hier zou ik een aantal citaten plaatsen van situaties die typerend zijn voor de stijl, maarrrr ik ben m’n ereader even kwijt, plus het kabeltje om op te laden).

((Ik moet er weer even inkomen, zoals je merkt)).