Ik dacht, laat ik eens een update geven over mijn 40 dagen vastentijd. Ik had me namelijk voorgenomen om in de 40-dagentijd geen kleding te kopen.
Ten eerste, wat geniet ik onzettend van de prachtige blauwe blouse die ik nét voor mijn voornemen om te ‘kledingvasten’ had gekocht.
Ten tweede, het werkt heel bevrijdend, want ik draag deze blouse heel vaak, samen met nog een paar andere sleutelkledingstukken uit mijn basisgarderobe. Eigenlijk draag ik uniformen, waarin ik lichtjes varieer. Het is vooral bevrijdend omdat het geen ruimte in mijn hoofd inneemt. (Als in: zal ik dat kopen, is dat het geld waard, kan ik dat combineren, heb ik dat nodig, enz enz).
Ten derde, ik genoot van de veeg uit de pan uit een preek van een dominee. Hij vond alle variaties op vasten helemaal prima, maar het zijn wel acties die op jezelf gericht zijn. Je onthoudt jezelf iets, wellicht om een patroon te doorbreken of om bewustwording te creëren, maar die vorm van vasten heeft natuurlijk weinig te maken met het je richten op God.
Ten vierde, het kost me heel weinig moeite, en daarna is het eigenlijk een beetje flauw, en weinig uitdagend. Ik geef niet echt iets op waar ik heel gehecht aan ben. Dat vind ik voor mezelf wel een mooie om over na te denken: wat zou ik echt moeilijk vinden? (Terwijl ik dit type, en mijn handen op m’n buik leunen, zou dat een goeie en moeilijke zijn: het oorspronkelijke vasten, namelijk (niet) eten.)
Comments are closed.