‘Het uitmaken met een vriendschap, hoe doe je dat?’ Ik was met een collega in gesprek over veranderende vriendschappen in je leven. Hij zei dit als een soort conclusie.
Je groeit met elkaar op, je komt elkaar gemakkelijk tegen, het is leuk, het kost weinig moeite. Je doorloopt dezelfde fases, en viert hoogtepunten met elkaar.
Gaandeweg wordt het minder, maar je merkt het niet zo. Komt het door de kinderen? Maar dat wat in het begin zo vanzelfsprekend leek, is weg.
Ik ben altijd al moeilijk geweest in loslaten. Eenmaal in m’n hart, dan blijft iemand daar voor eeuwig zitten, of diegene dat nou wil, of niet.
Maar, bij verschillende fasen, horen toch verschillende vriendschappen? Je verandert, je ontwikkelt, en vriendschappen deinen mee op die golven.
Dat kan, maar toch vind ik dat lastig. Omdat, het hoeft toch niet uit te maken op welke golf de één of de ander zit?
En toch, toch weet ik dat het zo gaat.
Een vriendschap uitmaken hoeft dan misschien niet. Iemand drijft gewoon weg, totdat je elkaar niet meer ziet.