Hoe bepaal je eigenlijk je toon als je in het wilde weg begint te schrijven? Denk je specifiek aan je lezers? (Die ik nog niet heb, haha), ga je schrijven alsof je het tegen jezelf hebt? Geen idee. Zo’n eerste post voelt gewichtig. Bedoel, als je het vermetele voornemen hebt te gaan schrijven, dan moet het wel iets onderhoudends zijn, toch?
Juist deze gedachte (het moet kwalitief onderhoudend zijn) is voor mij de grootste reden om niet te schrijven/bloggen. Het gevoel van niet iets bijzonders te hebben toevoegen, en dat stemmetje dat dan zegt ‘ga gewoon lekker in een schrift voor jezelf schrijven’. Ook het idee dat een blog moet gaan over een thema, een specifiek onderwerp, een gevonden niche, heeft me altijd tegengehouden, want dat heb ik niet echt.
Daartegenover staat een reden waarom ik graag van me af wil schrijven, en wél online. Ten eerste, ik heb soms het gevoel dat ik soms plof door de constante stroom van woorden en gedachten door m’n hoofd, en daar wil ik iets mee doen. Iets productiefs? Het scherpen en slijpen van gedachten vind ik een mooi streven. Daarom schrijf ik online, en niet in een dagboek. Het dwingt je om genuanceerd te zijn en knappe (correcte) zinnen te produceren. Het daagt denk ik net iets meer uit.
Daarnaast vind ik het oprecht leuk om te delen, het zij in beelden of in tekst, alleen instragram vind ik niet meer zo’n leuk medium. Ook vind ik het leuk aan een medium als dit, dat je er specifiek naartoe moet gaan. Het is een bewuste keuze, en het komt niet tot je als je gedachteloos aan het swipen of scrollen bent. Dat scrollen op social media voor een gevoel van vervulling, of om verveling te doden, daar wil ik vanaf. Dus wie weet geeft zelf schrijven wel de voldoening die het delen via social media niet geeft.
Dus, ik ga beginnen. Ik ga op de publiceerknop klikken. Leuk dat je leest!
