Ergens in de zomer geloof ik stond er in het Urkerland een jubelverhaal over een BU’er (Bekende Urker) die ergens in een stadje was, en geld van iemand vond, en heel veel moeite had gedaan om dat geld weer bij de rechtmatige eigenaar te krijgen. Deze BU’er had dit verhaal over zichzelf ingezonden bij het Urkerland en de strekking was zoiets als ‘dat is ook Urk.’
Niet veel later hoorde ik een ander verhaal, wat ik wel mooi vond om er tegenover te zetten:
Iemand uit de polder had haar telefoon op het dak van haar auto laten liggen om iets te pakken uit haar kofferbak. Telefoon vergeten. Even later herinnerde ze zich dat weer, maar telefoon natuurlijk niet meer op het dak van haar auto. Via ‘find my iphone’ kreeg ze toch een locatie van haar telefoon; ergens een adres in Urk. Ze toog erheen, en belde aan. Een vrouw deed open, maar wist niets van een gevonden telefoon. De vrouw uit de polder drong aan, en had haar man of kinderen niet misschien een telefoon gevonden? ‘Nou, eh, ja, even nadenken, volgens mij niet.’ Tegelijkertijd hoorden ze in het huis een bliep bliep bliep van ‘speel een geluid af’ als je zoekt naar je telefoon. Schaapachtig werd de telefoon weer teruggegeven.
(Dit verhaal kan natuurlijk op twee manier geïnterpreteerd worden, maar ik vind de interpretatie dat ze drommels goed wisten dat ze een telefoon in huis hadden die niet van ze was, de grappigste.)
