Alles is tegenwoordig een challenge of een journey. Tenminste, in een specifiek hoekje van social media, waar ik kennelijk in beland ben. 7 days Pilates challenge (waar ik aan meedoe) of een ‘nail journey’ (van iemand voor natuurlijke nagels).
Dus gister was ik met een challenge begonnen, en dag 1 was geslaagd, want ik vroeg aan de hubby of hij iets anders aan mij had gemerkt, en ja, dat was zo (of hij gokte goed).
De afgelopen tijd bevond ik mij een beetje in een existentiële toestand, en dat had z’n weerslag op zo ongeveer alles. Ik werd er in ieder geval niet vrolijker door, en dat moest veranderen.
En dan is het wel mooi dat je altijd een keuze hebt. Je kunt een situatie tegemoet treden met een hoop gemopper en niet helpende negatieve gedachten, of, met een glimlach en allerlei positieve motiverende gedachten. En dan heb ik het over dingen als de was, de opvoeding, de vaatwasser, opruimen, mails, werk. Simpele, alledaagse, eeuwig terugkerende dingen.
En zo’n glimlach is geforceerd en de positieve woorden klinken eerst nog hol en nep, maar gaandeweg wordt het echt en geloofwaardig (voor mezelf).
En zo kwam dat ik vanaf gister alles met positieve woorden en een glimlach tegemoet trad, en warempel, het werd opgemerkt.
Het werkt!