Een bijdrage aan de circulaire economie

Vorige week had ik een schoonmaakmanie, vandaag een (kleding) opruimmanie. Het momentum moet je grijpen.

Het begon met een prachtige blazer die ik al een tijdje op Vinted op het oog had. Maar bedacht ik, een kledingstuk erin, een kledingstuk eruit.

Het punt met Vinted is (of in het algemeen: met kleren online verkopen), het kost zoveel tijd.

Je besluit iets te verkopen. Hangt het aan een hangertje op een gunstige plek. Je maakt een foto. Kak, m’n spiegel is vies. Spiegel schoonmaken. Wat een kreukels! Eerst maar even strijken. Nog een foto. Meh, komt ook niet echt tot z’n recht zo. Even aantrekken. Foei, wat een kromme houding. Foto. Schouders naar achter. Foto. Wat een rimpels in m’n gezicht. Foto. M’n haar hangt gek. Foto. Waar laat ik m’n handen? Foto. Mhaw, met deze schoenen eronder staat het ook niet. Andere schoenen aan. Foto. Nog een keer kak, ik zie een vlek. Dan toch eerst maar even wassen.

Ander item pakken, en het riedeltje begint van voor af aan.

Eerdere pogingen iets te verkopen strandden altijd hier. Een stapel kleren, in de was, en daarna op de strijkplank, en dan geen zin meer in verkopen.

Deze keer was ik daadkrachtiger. Ik moest van mezelf een aantal items online zetten, desnoods met kreukels, en vakkundig aan het oog onttrokken vlekken.

En warempel. Twee truien die al honderd jaar in mijn kast liggen, die al drie keer in een tas beland waren om naar waypoint te brengen, (maar wat ergens in dat proces óók weer stokte, en ze daardoor wéér in mijn kast terechtkwamen), die ik met de eerste beste foto online zet, díe verkoop ik meteen.