Sinds de zomer heb ik geprobeerd een wat actiever leven te leiden. Zoals wel vaker, word ik geprikkeld door iets wat ik lees, en waarschijnlijk was het er ook de tijd voor. Ik las verschillende artikelen over ‘een stille pandemie die gaande was, en wel duizenden mensen per jaar het leven kostte.’ Nou daar wilde ik natuurlijk niet eentje van zijn. Het ging niet over een virus of ziekte, maar over inactief leven.
Dat zette me aan het denken, ook omdat ik al langer niet tevreden was over mezelf. Lekker in je vel zitten heeft denk ik weinig te maken met gewicht, maar meer met controle, met balans, met mate. En ik denk dat ik de balans een beetje kwijt was.
Realiseren hoeveel tijd ik eigenlijk wel niet zittend doorbracht was wel een inzicht dat een (duurzame) verandering heeft teweeg gebracht. Twee keer in de week sporten doe ik zo’n beetje m’n hele leven al, maar elke dag rond de achtduizend stappen zetten daar kwam ik bij lange na niet aan.
Hoeveel moeite het me eigenlijk kost om dit allemaal op te schrijven, dat vind ik zelf een veel interessantere vraag. Elke zin, alinea, heb ik al wel opnieuw getypt, omdat het allemaal zo, ja wat eigenlijk? Voor de hand ligt? Zo nikserig is? Zo oppervlakkig? En ik mag niet oppervlakkig zijn?
Ik ga denk ik maar even een wandeling maken om hier over na te denken.