Het moet maar eens klaar zijn. Afgelopen. Afgelopen met dat altijd maar aardig willen gevonden zijn. Altijd maar druk maken om wat een ander denkt of wat een ander vindt.
Misschien moet ik maar een ronduit onaangenaam figuur worden. Mezelf dwingen een onsympathiek iemand te zijn. Nooit meer sorry zeggen. Niks meer omkleden met excuses. Kijken wat dat oplevert.
Nee, dat klinkt ook niet aantrekkelijk. En ook niet erg uitnodigend. Ach, ik weet het ook niet.
Misschien is het dit: het is een heel vervelend gevoel als je het van een ander laat afhangen hoe je je over jezelf voelt. Dát vind ik vervelend, en daar zou ik me beter tegen willen wapenen.
Kan dat? Geen idee. Ooit las ik eens iets over kritiek krijgen. En de schrijver van dat stukje stelde dat je een lijstje van 5 mensen moest opstellen die je nabij waren en op wie je vertrouwde. Als je bijvoorbeeld opmerkingen of kritiek kreeg, en het kwam niet van deze 5 mensen, dan zou je het van je af kunnen laten glijden. Daarnaast kon je bij deze 5 mensen toetsen of de kritiek (die je kreeg) terecht was, of niet.
Mooie gedachte vind ik.
O, was ik maar een schildpad.