Kijk, ik wil niet zo’n mens worden dat na twintig jaar wéér op de proppen komt met haar bevallingsverhaal, jaar na jaar.
Maar ach, aan het eind van het jaar word je nostalgisch, en daarbij: dit is mijn hoekje, mijn kamertje van het internet. En Rine is vandaag 5 jaar geworden.
Ik was van Rine eerste kerstdag uitgerekend, maar liep overtijd. ‘s Avond liep ik als een onrustig dier door het huis, hopende dat ik de bevalling op gang kon helpen door beweging. Wanneer ik ‘‘s avonds in slaap viel, en de volgende ochtend wakker werd, baalde ik als een stekker. Nog steeds geen bevalling, en weer een dag die ik door moest zien te komen.
De jaarwisseling naderde, en ik kon het niet aan om in het nieuwe jaar te bevallen. Ik wilde per se in het oude jaar bevallen. Kennelijk is m’n geest sterk (en de stripbeweging van de dokter zal ook wel meegeholpen hebben), want ‘‘s avonds kwamen de weeën, en om 21.45u was Rine geboren. Om die tijd begon ook het geluid van het vuurwerk aan te zwellen, Geert plopte de champagne open, m’n moeder en zussen waren er, en het was zo gezellig en feestelijk.
Totdat ik iets voelde ploppen (het was geen tweede fles champagne), en tegen Geert zei dat hij de dokter moest bellen. Die knipperde even een paar keer verbaasd met z’n ogen, maar belde gauw de dokter. Ik had een bloeding gekregen. De ambulance kwam, en terwijl er afgeteld werd tot 24.00u en het geknal luider en luider werd, ging ik op een brancard de voordeur uit, precies toen alle buren buiten stonden om de jaarwisseling te vieren.
Spetterend het jaar uit!
(Alles verliep naar omstandigheden goed, de bloeding werd vakkundig gestopt, er traden verder geen complicaties op, en de volgende dag mochten we weer naar huis.)