Soms begin je met iets, en je gaat ermee door, totdat je zelf niet meer weet of het ooit een beslissing is geweest, of gewoon iets wat de macht der gewoonte is geworden.
Ooit moet het een goed idee zijn geleken. Waarschijnlijk voelde het goed, voelde het juist, en de tijd was rijp.
Gaandeweg wordt het normaal en de opwinding maakt plaats voor de gewoonte. Je vergeet de waarom en doet wat je altijd doet.
Maar. Er komt een kantelpunt. Waarom ga je door met iets wat je niet per se blij maakt? Je begint jezelf vragen te stellen. Is dit het dan voor de rest van m’n leven? Moet ik altijd zo doorgaan? Een ander doet toch ook wat hij/zij wil? Waarom zou ik vast moeten houden aan die ene overtuiging?
En zo wordt er een beslissing gemaakt.
Afgelopen vrijdag heb ik de aanzet van m’n haar weer laten verven.