Mijn week begon met een sollicitatiegesprek voor een (tijdelijke) functie die ik in de eerste plaats al niet wilde, en vervolgens viel het gesprek ook tegen. Dus ik ben benieuwd wat eruit komt, en wat ik ga doen.
Het kleine geluk is dat ik me er niet zo druk over maak.
Vanmiddag zat ik in de personeelskamer te eten, met een bord kost dat me deed denken aan een mopje van onze Rine (5 jr): het is geel en bruin, ra ra wat is het? Een snotaap.
Ik had er een krantje bij, en ik voelde een klein geluk, want, in tegenstelling tot vorig jaar, heb ik datgene wat ik moet doen onder controle, en het rolt, en het loopt, en het gaat. En dat is lekker. Klein geluk.
M’n kinderen helpen ‘‘s ochtends zo goed mee, elk met hun eigen taak. FG leegt de vaatwasser, en ruimt alles op. Kalle doet de tasjes met drinken en fruit voor alledrie, en Rine ruimt alle kleren van de grond op, en legt ze in de speelkamer. (Elk kind krijgt er wel een beloning voor; iets wat ze zelf kiezen. Het is echt niet zo dat ze zoiets zomaar uit zichzelf doen). Maar in de ochtend zo met elkaar samenwerken, zonder gedoe: klein geluk.
Comments are closed.