Zondag besloot ik insta voor een tijdje van m’n telefoon te verwijderen, en dat bleek onverwacht een goed moment. Want als iets is wat insta met mij doet, dan is het me wegtrekken uit m’n dagelijkse leven. Het is afleiding, of wegvluchten, dat verschilt per keer.
Nu zit ik aan de keukentafel, met een kopje koffie in m’n hand, en staar voor me uit. Ook een soort van leuk.
Maar het is natuurlijk meivakantie, en ook de schermtijd voor de kinderen is drastisch naar beneden gehaald, dus we zijn met elkaar allemaal heel erg in het hier en nu. We kunnen niet ontsnappen aan elkaar. (Ondertussen ben ik ruim honderd euro kwijt aan skeelers; je moet toch wat).