Motivatie

Ooit las ik eens iets over dat beslissingen en keuzes eigenlijk altijd in een split second worden gemaakt, en dat het veel meer gebaseerd is op gevoel, in plaats van op de rede.

Je verwacht of gaat ervan uit dat beslissingen of keuzes gemaakt worden op basis van logische argumenten, op verstandelijke overwegingen, maar heel vaak is dat niet het geval. Het is meer (onderbuik) gevoel. Bijvoorbeeld de keuze om met iemand te trouwen, dat gebeurt, wat mij betreft, niet op basis van een lijstje met voor- en tegenargumenten, maar op een gevoel.

Deze week had ik een (sollicitatie) gesprek, waar ik totaal geen goed gevoel over had. (Natuurlijk heb ik dat gevoel – wat maakt dat … – voor mezelf uitgepluist, maar waar het om gaat is dat het begon met een gevoel). Gaandeweg deze week werd het gevoel in mij ook steeds sterker dat ik hier niet mee verder moest gaan.

En o, wat was de opluchting vanmiddag groot toen ik gebeld werd met de mededeling dat de keuze niet op mij gevallen was. Ik belde Geert, en ik was echt blij. Daarna werd ik overvallen door vermoeidheid en kreeg ik hoofdpijn, dus het had me zeker (onbewust) wel beziggehouden. Maar wat een opluchting.

Ik vraag me overigens nog steeds wel af of ik nu ook teleurgesteld ben. Ik vind de hele gang van zaken wel een grote flop, ook van mezelf. Maar ook ben ik verbaasd dat ik vooral erg opgelucht ben.

Het is een lang verhaal, over een kleine situatie, maar ik heb een belangrijke les geleerd. Je onderbuikgevoel klopt, en begin alleen ergens aan als je motivatie duidelijk vanuit jezelf komt.

Haha! En toen werden vandaag deze bloemen bezorgd!