Mijn moeder is mijn naam vergeten
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan
Laat mijn naam zijn als een keten
Noem mij, noem mij, spreek mij aan
O, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb wil ik heten.
Neeltje Maria Min. Uit: voor wie ik liefheb wil ik heten (1966)
Deze week zijn er weer ontelbare leerlingen en studenten begonnen in een nieuwe klas of met een nieuwe studie, en normaal gesproken was dit voor mij ook het moment waarop ik weer vele nieuwe namen (personen) leerde kennen.
Altijd moest ik dan denken aan bovenstaand gedicht van Neeltje Maria Min. Het vat zo krachtig wat het kennen van een naam betekent.
Nog zie ik gezichten van leerlingen en studenten, zelfs als het stoere jongens van een jaar of 20 waren, oplichten, wanneer je ze bij hun naam noemde.
Of toen ik in Ieper een herdenking van de Eerste Wereldoorlog bijwoonde, waar onder de Menenpoort namen plus leeftijden werden opgenoemd van slachtoffers, gevolgd door het blazen van de Last Post. Ongelooflijk indrukwekkend.
Fun fact: ‘Voor wie ik liefheb wil ik heten’ was het debuut van de (destijds) jonge Min. Het sloeg in als een bom. Heel literair Nederland buitelde over de jonge Min heen, en probeerde naarstig de betekenis van het gedicht te achterhalen. Veel heeft Neeltje Maria Min er nooit over gezegd. En dat geeft het toch ook iets raadselachtigs mee.