Oppervlakkig

Dit wordt een lekker oppervlakkig verhaal over uiterlijk. Hier mag ik het eigenlijk niet over hebben, of er teveel mee bezig zijn. Ik hoor het stemmetje van m’n zus al in m’n hoofd dat we niet teveel focus op uiterlijkheden moeten leggen, want wat voor voorbeeld zijn we dan voor onze dochters. Absoluut helemaal waar. Maar m’n zus leest m’n blog toch niet. Overigens leg ik het bij m’n moeder neer dat (op) gewicht (blijven) altijd een rol speelt in mijn leven. Maar die leest m’n blog ook niet, dus voor dit onderwerp komt dat mooi uit.

Ik was de afgelopen jaren niet tevreden over m’n lichaam. Ik denk, dat ik ook wel een beetje moeite heb met ouder worden, en met dat alles slapper wordt. En ook, dat je minder snel, of gewoon niet, weer terugveert in je oorspronkelijke staat; je blijft uit de plooi. En dan dat vel dat je overhoudt na zwangerschappen. Plus, en nu hoor ik het stemmetje van m’n andere zus in m’n achterhoofd (leest dit denk ook niet), ik houd ook gewoon ordinair van frikandellen, patat, pizza. En, oja, dat zou m’n broertje toevoegen: chips. Ik zou een aparte blog over chips kunnen schrijven.

Maar het afgelopen jaar heb ik erg mijn best gedaan om meer beweging in mijn dagelijkse routine te krijgen. En dat is gelukt. Wat ik nu doe is dagelijks 10 tot 15 duizend stappen, en elke dag een kleine pilates workout, op de 2x crossfit in de week na. Daarnaast doe ik zoveel mogelijk op de fiets, en met elkaar is dit wel echt een verandering in mijn beweegpatroon geworden.

Ik zeg bovenstaande dingen allemaal om te concluderen dat het goed is om elke dag je lichaam in beweging te krijgen, maar dat het meeste effect denk ik bereikt wordt door een goed eetpatroon. Ik denk ook dat dat het moeilijkst is. Tijdelijk een dieet volgen, of één of andere hype meedoen is niet moeilijk, maar duurzaam je eetpatroon aanpassen wel. De dag dat ik besloot om te stoppen met mijn gewoonte om bij elk kopje koffie twee Maria biscuitjes te eten (en ik drink nogal wat koffie op een dag), staat nog in mijn geheugen gegrift. Het is gelukt, de gewoonte is eruit.

Ik ben nu op een eetprogramma van 30 dagen gestuit van een één of andere Britse diëtiste, en dat ga ik volgen. Eigenlijk houd ik daar helemaal niet van. Ik weet nog dat ik eens een eetmethodeboek van m’n moeder leende, het doorlas, en dezelfde avond de tas met boeken weer in haar berging neerzette. Teveel werk, voor eten dat er niet bepaald lekker uitzag.

Maar tijden veranderen, en ik word ouder, en wil je wat bereiken, dan zul je er wat voor over moeten hebben.

Dus, volg me voor meer updates! (Nee, liever niet trouwens).