Met de boekenclub lazen we Madame Bovary en in een eerdere blog schreef ik al hoe ik ergens halverwege in het verhaal obsessed raakte door Emma. Dat bleek niet voor iedereen leerde ik gisteravond op de boekenclub, nouja voor één iemand eigenlijk.
Thema’s als verveling, begeerte, vervulling en verlossing kwamen langs, en ik moest denken aan het boek Veranderen: methode van Edouard Louis dat ik een tijdje geleden las. Een autobiografisch verhaal.
Zeer gedetailleerd lees je hoe Edouard er alles voor doet en voor overheeft om uit het arme milieu in Noord Frankrijk te ontsnappen. Hoe zijn lach te hard is, hoe hij zijn bestek niet goed vasthoudt, en teveel smakt. Hoe hij zijn haarlijn aanpast, en meerdere gebitsconstructies ondergaat. Ook Parijs is voor Edouard het ultieme eindpunt. Hij komt daar terecht, op een prestigieuze school en verkeert uiteindelijk in de betere kringen.
Maar voor Edouard is er (ook) geen verlossing. De begeerte naar Parijs geeft hem niet de vervulling die hij voor ogen had.
Dames en heren, dit had ik gister nog willen zeggen.