Wie A zegt..

Gister hoorde ik iemand zeggen dat je gewoon ‘ja’ moet zeggen. Zeg gewoon ja, en begin ergens aan. Dat is een mooi voornemen, mooie gedachte, mooie aanzet tot meer actie.

Maar het moet natuurlijk geen ja zijn, omdat je geen nee durft te zeggen. Dan is het een laffe ja. Dan zal er ook weinig goeds uit de ja voortkomen.

In de afgelopen tijd heb ik op veel dingen ja gezegd, en in 9 van de 10 gevallen pakt het positief uit. Maar er zijn ook dingen die totaal ‘geen joy sparken’ en die aan het eind van de balans meer kosten dan opleveren.

En ergens mee stoppen vind ik moeilijk. Het principe van ‘wie a zegt, moet ook b zeggen’ zit diep in mij. Maar b zeggen tot in het oneindige hoeft ook niet per se, toch? Please? Wil iemand bevestigen dat het ok is om ergens mee te stoppen? Dat er geen groot gat valt. Dat de aarde niet stopt met draaien? Dat andere mensen het wel zullen oppakken?

Vandaag ben ik met mijn radiocolumn gestopt, en binnenkort ga ik ook iets anders afzeggen. En ik hoop dat iedereen me dan nog wel steeds leuk vindt.